In memoriam Fons Steuten    

De man waar mijn nieuwe verhaal over gaat is 13 jaar overleden maar zijn naam komt, als men over de wielersport praat, altijd weer naar boven.

Fons Steuten, wie kent hem niet?

Fons heeft de wielersport populair gemaakt want zijn manier van rijden was voor de echte liefhebber genieten.

“Alleen rijden “ was voor Fons zijn lust en zijn leven, hij heeft er vaak voor gezorgd dat de wedstrijden het aanzien meer dan waard waren.

Als 16 jarige begon de Weertenaar bij de Junioren en op 24 juli 1954 behaalde hij zijn eerste overwinning in de Ronde van Blerick.

Eind 1955,nog maar 17 jaar, won Fons bij de Senioren al twee wedstrijden om vervolgens zijn geluk te gaan beproeven bij KNWU Amateurs.

Het aantal zege’s van die periode weet ik niet exact maar het zijn er vele tientallen geweest met o.a. het Limburgs kampioenschap op de Adsteeg in Beek.

Een 3e plaats in het eindklassement van Olympia’s Ronde van Nederland, 10e in de Vierdaagse van Berlijn en 11e in de zware ronde van Joegoslavië bewijzen dat Fons wat in zijn mars had.

Fons reed als Onafhankelijke tweemaal de Vuelta alsmede de Ronde van Zwitserland en werd door Kees Pellenaars geselecteerd voor de Televizierploeg .

In 1964 werd Fons twee dagen voor de start opgenomen in de Tour de Franceploeg van dat jaar, totaal niet voorbereid begon hij aan het grote avontuur en zorgde in de eerste etappe’s meteen voor strijd door in diverse aanvallen mee te zijn.

In de 6 e rit leek er zelf een overwinning in te zitten toen Fons met de Fransman Everaert een kleine voorsprong had genomen maar in een bocht kwam te vallen en zo met een knieblessure zijn Tour zag eindigen.

De jaren verstrijken en Fons keert in 1968 terug bij de NWB als veteraan…………….Dat kon toen nog omdat de leeftijd voor een licentie destijds op 30 jaar was gezet.

Dat Steuten daar niet thuis hoorde bleek al spoedig toen hij weer bij de Amateurs aan de start verscheen en moeiteloos zijn erelijst aanvulde met klinkende overwinningen.

Zijn grootste successen waren o.a. het Kampioenschap in Sankt Johann in 1973, de NWB titel op de Sint Pietersberg in Maastricht en het Europees kampioenschap op de Cauberg in 1975.

Echter de meest tot de verbeelding sprekende overwinning is volgens mij de eindzege in de zware Ronde van Ierland 1976 toen hij na 9 etappes ruim 100 coureurs achter zich liet.

Als je dan samen met o.a. Stephen Roche op de erelijst staat van deze lastige ronde dan mag je als NWBer van 38 jaar toch wel trots zijn.

Hoewel hij niet de ideale ploegmaat was, omdat hij alleen maar aan aanvallen dacht, was Fons Steuten toch de beste renner voor de ploeg als het om publiciteit ging want hij haalde altijd de krant door zijn geweldige inzet.

Helaas is Fons op 22 september 1991, na een fatale val in zijn woonplaats, overleden in het ziekenhuis van Tilburg.

Maar als het verleden van de NWB ter sprake komt mag de naam FONS STEUTEN zeker niet ontbreken, we zullen hem nooit vergeten.

W.K.